Irena Desselberger

🇵🇱Kochana ciociu Ireno,

Pamiętam Twoje przyjazdy do Polski, zawsze wszyscy bylismy podekscytowani i czekalismy na Was z radością. Dla mnie jako dziecka to było jak święto, czas się zatrzymywal i spędzaliśmy razem dużo czasu. Były wyjazdy na Węgry, ogniska na Niwie, spacery, imprezy, długie rozmowy u nas w domu przy kawie czy wieczorne posiadowy.
Pamiętam jak z razem w wujkiem Piotrem i moimi rodzicami siedzicie na werandzie i palicie papieroski. I tak wszędzie czy w Polsce czy w Szwecji, tylko moja mama niepalaca narzekała że nie będzie później całować taty 😉 Zawsze pamiętam waszą czwórkę smiejaca się i plotkujaca razem przy drineczku.

No i prezenty! Zawsze cos pieknego mi przywiozlas, czy to torebeczke jakiej w Polsce wtedy nie sposob bylo dostac, czy egzotyczne cukierki z kraju za morzem❤ I bywalas u nas czesto mimo ze tamtejsze podroze nie byly jeszcze takie latwe jak teraz.

Teraz z perspektywy emigranta jeszcze lepiej Ci rozumiem. Czuje radość z mieszkania w pięknym kraju ale również tesknote za bliskimi i Polska. Ciągle planowanie podróży żeby odwiedzić rodzinę coby o Tobie nie zapomnieli;)

Zawsze miałaś dla mnie specjalne miejsce w sercu i dalasmi to poczuć. Cieszylas się na spotkanie ze mną tak jak i ja. Nawet jak byłam dzieckiem poświęcalas mi uwagę, dalas buziaka albo ukochalas. Miałaś w sobie bardzo dużo miłości do rozdania i ja rozdawalas.

Jak trzeba było wstawilas się za mną u moich rodziców. A oni bardzo Ciebie i wujka szanowali i liczyli sie z Waszym zdaniem. Z tego co mama opowiada to moje losy potoczyly by sie zupelnie inaczej gdybys nie namowila moich rodziców na wysłanie mnie na studia zamiast do pracy;) Myślę że mnie dobrze rozumialas bo byłyśmy trochę podobne, co czasem tworzyło elektryczny duet ale zawsze odnalazlysmy porozumienie;)

Odwiedzilam Was tez kilka razy w Szwecji i kazdy pobyt wspominam jak wspaniała przygodę. Jako mała dziewczynka nie mogłam nadziwić się tym innym smakolykom które dla nas przygotowywałas. Chlebem pieczonym w specjalnej maszynie, łososia, pastach krewetkowych czy smyrgostortach z oczami ( krewetkami). Zwiedzaliśmy razem lub siedzieliśmy razem w Waszym pięknym ogródku czy na werandzie. Wasz dom byl dla mnie zawsze magiczny, w środku lasu, z mieszkającym obok krasnoludkiem i sarenkami zagladajacymi do domu przez okno. Później odwiedziłam Cię z koleżanka i cieszyłam się długimi białymi nocami a wy z wujkiem dbaliscie o nas 😉

A później był Kraków, Twój i mój ukochany Kraków. Przyjezdzalam do Ciebie na rolkach po tych krakowskich wybojach i siedzialysmy w Twoim przytulnym mieszkanku. Opowiadalas mi swoje historie z mlodosci, przygody, debatowalysmy nad zyciem a czasami po prostu plotkowalysmy o niczym ;)
Fajnie bylo Cie miec jako sąsiadkę;)

Nieszczęśliwie Twoje życie przerwała ciezka choroba. Brakuje nam Ciebie już od tak dawna....
W zeszłym roku Cie odwiedziliśmy, byla to wizyta pełna emocji. Szczegolnie dla Ciebie kiedy widzialam jak nas poznajesz i za chwile juz zapominasz....Ale widziałam w Twoich oczach też blask i radość, szczegolnie zapamiętałam moment jak zobaczyłas moje zdjęcie weselne i poznałaś że to my siedziemy obok. Pamiętam że powiedziałaś nam wtedy" O, no ładne ładne ".Zawsze wspierałas mnie w poszukiwaniu męża i dawalas mi wiele rad więc bardzo chciałam Ci powiedzieć że się udało i że już go mam ;)

Ciociu byłaś zawsze elegancka i lubiłas piękne rzeczy. Z dumą nosiłas swoje nowe zdobycze z lurmarknady i za każdym razem podziwialiśmy Twoje nowe nabytki! Ileż Ty miałaś z tego radości i do tego byłaś w tym dobra! Nie jeden raz wypatrzyłas jakieś cudo.

Mi się też coś od Ciebie trafiło.
Jedna z najcenniejszym pamiątek od Ciebie to zestaw deserowych filiżanek i talerzykow. Dostałam je od Ciebie w Krakowie i w końcu w tym roku mogłam je oficjalnie ułożyć w szafce we własnym domu. Zawsze myślę o Tobie jak serwuje w nim herbatkę. Mam kilka takich małych pamiątek od Ciebie i gdy na nie patrze to Cię wspominam....

Bylas przebojowa kobieta, nie bałaś się wyzwań i zawsze szlas do przodu. Podziwiam Wasza rodzinę za rozpoczęcie nowego życia w dalekim świecie. Z dala od rodziny i bliskich, bez znajomości języka, pracy i w całkiem nieznanym. Nie mieliście nic jak przyjechaliscie do Szwecji a zbudowaliscie tak wiele. Mieliście piękna rodzinę, przyjaciol, dom, nauczyliscie sie języków i spelnialiscie się zawodowo.

Zostawiliscie po sobie piekna rodzine która trzyma się razem i rośnie.

Twoje pożegnanie było piękne, takie jak byś sobie zazyczyla. Cala rodzina zegnala Cię z bólem serca ale również z nadzieją że skończyły się Twoje ziemskie cierpienia i dolaczasz do grona tych którzy na Ciebie czekają po drogiej stronie.
Wierzę że się jeszcze spotkamy i dokonczymy nasze rozmowy na które zabrakło nam tutaj czasu...

Będę Cie zawsze nosic w sercu i pamietac o Tobie, do zobaczenia, spoczywaj w spokoju.....

Renia( Twoja Reniusia, mała Renia;)
____________________________________

🇸🇪 Älskade moster Irena,

Jag minns dina besök till Polen, vi var alltid alla exalterade och väntade på er med glädje. För mig som barn var det som en högtid, tiden stannade och vi tillbringade mycket tid tillsammans. Det var resor till Ungern, lägereldar på Niwa, promenader, fester, långa samtal hemma hos oss över en kopp kaffe eller kvällssammankomster. Jag minns hur du tillsammans med farbror Piotr och mina föräldrar satt på verandan och rökte cigaretter. Och så var det överallt, både i Polen och i Sverige, bara min mamma som inte rökte klagade att hon inte skulle kyssa pappa senare 😉 Jag minns alltid er fyra, skrattande och pratande tillsammans över en drink.

Och gåvorna! Du tog alltid med något vackert till mig, vare sig det var en liten handväska som man inte kunde få tag på i Polen på den tiden, eller exotiska godis från ett land över havet ❤ Och du besökte oss ofta trots att resorna på den tiden inte var lika enkla som nu.

Nu, ur ett emigrantperspektiv, förstår jag dig ännu bättre. Jag känner glädje över att bo i ett vackert land men också saknad efter nära och kära och Polen. Ständigt planera resor för att besöka familjen så att de inte glömmer bort dig ;)

Du hade alltid en speciell plats i mitt hjärta och du fick mig att känna det. Du var glad över att träffa mig precis som jag var. Även när jag var barn gav du mig uppmärksamhet, en puss eller en kram. Du hade mycket kärlek att ge och du gav den.

När det behövdes försvarade du mig inför mina föräldrar. Och de respekterade dig och farbror mycket och brydde sig om era åsikter. Enligt vad mamma berättar skulle mitt liv ha blivit helt annorlunda om du inte hade övertygat mina föräldrar att skicka mig till universitetet istället för att arbeta ;) Jag tror att du förstod mig väl för vi var lite lika, vilket ibland skapade en elektrisk duo men vi hittade alltid en förståelse ;)

Jag besökte er också flera gånger i Sverige och varje besök minns jag som ett fantastiskt äventyr. Som liten flicka kunde jag inte få nog av de annorlunda godsakerna du förberedde för oss. Hemlagat bröd i en speciell maskin, lax, räkor eller smörgåstårtor med "ögon" (räkor). Vi utforskade tillsammans eller satt i er vackra trädgård eller på verandan. Ert hus var alltid magiskt för mig, mitt i skogen, med en tomte som bodde bredvid och rådjur som tittade in genom fönstret. Senare besökte jag dig med en vän och njöt av de långa vita nätterna medan ni och farbror tog hand om oss ;)

Och sedan var det Krakow, din och min älskade Krakow. Jag åkte rullskridskor till dig över de krakowska kullarna och vi satt i din mysiga lägenhet. Du berättade dina ungdomshistorier, äventyr, vi diskuterade livet eller bara småpratade om ingenting ;) Det var trevligt att ha dig som granne ;)

Olyckligtvis avbröts ditt liv av en allvarlig sjukdom. Vi saknar dig sedan så länge... Förra året besökte vi dig, det var ett känslofyllt besök. Speciellt för dig när jag såg hur du kände igen oss och strax efter glömde... Men jag såg också gnistan och glädjen i dina ögon, särskilt när du såg mitt bröllopsfoto och kände igen att det var vi som satt bredvid dig. Jag minns att du sa till oss då "Åh, så fint, så fint". Du stöttade mig alltid i jakten på en man och gav mig många råd, så jag ville verkligen berätta för dig att det lyckades och att jag redan har honom ;)

Moster, du var alltid elegant och gillade vackra saker. Du bar med stolthet dina nya fynd från marknaden och vi beundrade alltid dina nya inköp! Du hade så mycket glädje av det och du var bra på det! Du såg ofta något fantastiskt.

Jag fick också något från dig. En av de mest värdefulla minnena från dig är en uppsättning dessertkoppar och fat. Jag fick dem av dig i Krakow och äntligen i år kunde jag officiellt placera dem i skåpet i mitt eget hem. Jag tänker alltid på dig när jag serverar te i dem. Jag har några sådana små minnen från dig och när jag ser dem minns jag dig...

Du var en stark kvinna, du var inte rädd för utmaningar och du gick alltid framåt. Jag beundrar er familj för att ha påbörjat ett nytt liv i en avlägsen värld. Långt från familj och vänner, utan att kunna språket, utan arbete och i ett helt okänt land. Ni hade ingenting när ni kom till Sverige men byggde så mycket. Ni hade en vacker familj, vänner, ett hem, lärde er språken och ni lyckades professionellt.

Ni lämnade efter er en vacker familj som håller ihop och växer.

Ditt avsked var vackert, precis som du skulle ha önskat. Hela familjen tog farväl av dig med smärta i hjärtat men också med hopp om att dina jordiska lidanden har tagit slut och att du ansluter till dem som väntar på dig på andra sidan. Jag tror att vi kommer att träffas igen och avsluta våra samtal som vi inte hann med här...

Jag kommer alltid att bära dig i mitt hjärta och minnas dig, vi ses, vila i frid...

Renia (din Reniusia, lilla Renia)

Renata Niedźwiedź Arcone

Gilla Dela Anmäl

IRENA DESSELBERGER
🇵🇱 Wspomnienie
Takie, nietypowe, moje wspomnienie Ireny.
Poznaliśmy się w 1967 roku, kiedy rozpocząłem pracę w Katowicach w Zakładach Wytwórczych Urządzeń Sygnalizacyjnych. Tu, w pracy, poznałem Piotra, męża Ireny. „Siedzieliśmy” z Piotrem blisko siebie w Centralny Biurze Konstrukcyjnym. Okazało się też, że mieszkamy blisko siebie, w hotelu pracowniczym na Dąbrówce Małej. Tu właśnie poznałem Irenę. W 68 roku zorganizowałem pracowniczą wycieczkę do Jury Krakowsko-Częstochowskiej. Tam udało mi się zrobić zdjęcia, na których widać Irenę i Piotra. Irena uśmiechnięta na Diabelskich Mostach w Złotym Potoku, w towarzystwie kolegów z naszej pracy. Drugie zdjęcia, to zdobywanie skał w Olsztynie.

Fragmenty z mojego pamiętnika:
„Na wiosnę 74 dogadaliśmy się z Desselbergerami, że pojedziemy, pod namioty, samochodami do Bułgarii. Przedsięwzięcie było wielkiego kalibru. Desselbergerowie, Irena i Piotr, byli już w Bułgarii, znali warunki i możliwości. …. Dla nas, w tym wyjeździe, ważne było, jak się ustawić, co zrobić, aby przy skromnej wymianie walutowej, być tam, nad morzem, dwa tygodnie. Rady przyjaciół i znawców tematu "Bułgaria", były takie. Trzeba kupić masę towaru na handel. Przede wszystkim zabrać: kolorowy plusz na maty, zasłony, kapy, kremy Nivea, narzędzia do obsługi samochodów, sprzęt turystyczny, butle z gazem, kuchenki, itp. Zgodnie z zaleceniami i pomysłami Ireny, kupiliśmy wszystkiego po trochu, aby nie podpaść na granicach. ….. Najpierw pojechaliśmy do Sułkowic, do domu rodzinnego Ireny. Tam poznaliśmy rodzinę Ireny, dość szeroką, i przespaliśmy. Rano wyruszyliśmy. Łysa Polana, Koszyce. kierunek Węgry. … Do naszej wyprawy dołączyła się siostra Ireny z mężem, dziećmi. Jechaliśmy razem, częściowo w trzy samochody. … Zatrzymaliśmy się po stronie Bułgarskiej, było to nawet konieczne. Nasze panie, poszły na chwilę do baru, takiej restauracyjki. Kiedy przyszły, były bardzo wesołe, aż w nadmiarze. Okazało się, że z radości, że jesteśmy już w Bułgarii wypiły po lampce Pliski, tak mówiły. Czy była to jedna na głowę, czy dwie, nie powiedziały, ale wyglądało to na dwie minimum.”
Okazało, że wiedza Ireny w tych sprawach wyjazdowych była przeogromna. Tak naprawdę Irena była „motorem” wszystkich spraw. Najlepsze były chwile, kiedy jeździliśmy do bułgarskich wsi, aby sprzedać plusz, itp. W tym zakresie to tylko Irena i ja liczyliśmy się poważnie. Dołączam zdjęcie z kempingu w Bułgarii.

Następny fragment z pamiętnika:
„Ciekawym wydarzeniem rodzinnym był wyjazd naszej Anity na kolonie letnie do Lewina Kłodzkiego w 1980 roku. Kolonie organizował ZWUS. Lewin Kłodzki był nam znany jedynie z tego, że tam urodziła się, mieszkała Violetta Villas. Były to pierwsze kolonie Anity, …. Na te kolonie pojechała też Renata Desselbelger. …. Dopiero po jakimś czasie dowiedzieliśmy się, że Irena i Piotr, po tych koloniach, spakowali się i wyjechali z Jackiem i Renią za granicę. To był szok. Nic o tym nie mówili, to znaczy o takim planie. To, też jasne, przecież, takie plany trzeba było utrzymać w tajemnicy.”
Następne lata, to przyjazdy rodziny Desselbergerów do Polski. Zawsze nas odwiedzali. Wspólnie byliśmy kilka razy w Sułkowicach. Halina, Anita zaliczyły pobyt w Sztokholmie w latach 80-tych, a ja dość często odwiedzałem ich w domu w latach 90-tych, będąc „służbowo” na delegacji. Bardzo dobrą współpracę miałem z Ireną, kiedy wydawała swoje książki i miała prelekcje w Katowicach.
Aby nie zanudzać, a ja potrafię, dołączam 11 zdjęć z niektórych naszych spotkań, gdzie zawsze królowała Irena
😊 - Zbyszek Zębik
____________________________________

IRENA DESSELBERGER
🇸🇪 Minnen
Det här är mitt speciella minne av Irena. Vi träffades 1967 när jag började arbeta i Katowice på Signalutrustningstillverkningsfabriken. Det var där jag lärde känna Piotr, Irenas man. Jag och Piotr satt nära varandra på Centrala Konstruktionsbyrån. Det visade sig också att vi bodde nära varandra, på ett personalhotell i Dąbrówka Mała. Det var där jag lärde känna Irena. År 1968 organiserade jag en arbetstur till Jura Krakowsko-Częstochowska. Där lyckades jag ta bilder på Irena och Piotr. Irena är leende på Djävulsbroarna i Złoty Potok, tillsammans med kollegor från vårt arbete. En annan bild visar när de klättrar i Olsztyn.

Utdrag ur min dagbok:
"På våren 74 kom vi överens med Desselbergers att vi skulle åka med tält och bilar till Bulgarien. Företaget var av stor omfattning. Desselberger, Irena och Piotr, hade redan varit i Bulgarien och kände till förhållandena och möjligheterna. ... För oss var det viktigt under denna resa att planera hur vi skulle klara oss vid den begränsade valutaväxlingen för att kunna vara där vid havet i två veckor. Råden från vänner och experter på 'Bulgarien' var följande: köp massor av varor för handel. Vi skulle framför allt ta med oss: färgglad plysch för mattor, gardiner, överkast, Nivea-krämer, verktyg för bilunderhåll, turistutrustning, gasflaskor, spisar osv. I enlighet med Irenas rekommendationer och idéer köpte vi lite av varje för att inte väcka misstankar vid gränserna. ... Först åkte vi till Sułkowice, till Irenas familjehem. Där lärde vi känna Irenas ganska stora familj och övernattade. På morgonen åkte vi vidare. Łysa Polana, Košice, mot Ungern. ... I vår expedition deltog också Irenas syster med sin man och barn. Vi åkte delvis tillsammans med tre bilar. ... Vi stannade på den bulgariska sidan, vilket faktiskt var nödvändigt. Våra damer gick in på en bar, en liten restaurang. När de kom tillbaka var de väldigt glada, lite för mycket. Det visade sig att de av glädje över att vi redan var i Bulgarien hade druckit ett glas Pliska, som de sa. Om det var ett glas per person eller två, sa de inte, men det såg ut som minst två."
Det visade sig att Irenas kunskaper om dessa resor var enorma. Egentligen var Irena "motorn" bakom allt. De bästa stunderna var när vi åkte till bulgariska byar för att sälja plysch osv. I detta avseende var det bara Irena och jag som räknades. Jag bifogar ett foto från campingen i Bulgarien.

Nästa utdrag ur dagboken:
"Ett intressant familjehändelse var vår dotter Anitas sommarkolloutflykt till Lewin Kłodzki 1980. Kollot organiserades av ZWUS. Vi kände bara till Lewin Kłodzki för att Violetta Villas föddes och bodde där. Det var Anitas första kollo. ... På detta kollo åkte även Renata Desselberger. ... Först efter ett tag fick vi veta att Irena och Piotr, efter detta kollo, packade och åkte utomlands med Jacek och Renia. Det var en chock. De sa inget om det, alltså om sådana planer. Det är också klart att sådana planer måste hållas hemliga."

Åren som följde innebar att familjen Desselberger återvände till Polen. De besökte oss alltid. Vi var flera gånger tillsammans i Sułkowice. Halina och Anita besökte Stockholm på 80-talet, och jag besökte dem ganska ofta i deras hem på 90-talet när jag var där på tjänsteresa. Jag hade ett mycket bra samarbete med Irena när hon publicerade sina böcker och höll föreläsningar i Katowice.

För att inte tråka ut er, och jag kan göra det, bifogar jag 11 bilder från några av våra möten där Irena alltid var i centrum 😊
- Zbyszek Zębik

Zbyszek Zębik

Gilla Dela Anmäl

Kochana nasza siostro i Ciociu Irenko.

Zawsze w świat wyruszyc chciałaś.
I to Ci się spełniło.
Spełniłaś swoje marzenia.
Ale życie Twoje nie było
Uslane różami. Napotykalas na różne trudy i znoje.
Ale Ty tylko mogłaś je pokonać, byłaś dzielna i nie poddawalas się, dawałaś rady!
Mozna by rzec:kobieta, która pracowała 24h/dobe.Niech Bog Ci to
Wynagrodzi.
Tęskniłas do rodzinnych stron, odwiedzajac nas wraz z całą swoją rodziną. Dbałaś o nas przysyłając nam paczki.
Wspólnie spotykalismy się czy to w Szwecji, Polsce, USA czy Bułgarii. Zwiedzaliśmy świat, cieszylismy się zyciem.
Goscilas nas najpierw w mieszkaniu a potem w pięknym domu.
To będą niezapomniane chwile do których bedziemy powracać.
To wszystko przerwala choroba, która gasila Twój usmiech, radość i życie.
Irenko...
Twoja wedrowka dobiegła końca.
Kolorowy świat zostawiłaś po sobie
I ciepłe wspomnienia.
Na zawsze po zostaniesz w naszych sercach i pamięci.
A dzisiaj żegnamy Cię wszyscy ciszą, modlitwą, zapachem kwiatów i miłymi wspomnieniami.
Spoczywaj w
Spokoju. Niech Dobry i Milosierny Bóg da Ci Szczęście Wieczne. Amen🙏🙏🙏
Twoja siostra Aniela

Aniela Niedzwiedz

Gilla Dela Anmäl

IRENKO !
Jutro porzegnamy Ciebie ale w naszej pamięci pozostaniesz na zawsze.
Byłaś osobą przebojową i cieszę się że spotkałam Cię w moim życiu.
Spoczywaj w spokoju.
Elżbieta

Elżbieta Steinhauf

Gilla Dela Anmäl

Pamiętam moją ciotkę, kiedy przyjechała ze Szwecji i przyniosła mi dobre czekoladki, ołówki i inne bibeloty. Pamiętam, jak około 1994 roku jechałem z Sulkowic do Gdańska i popłynąłem promem przez Bałtyk do Szwecji wraz z wujkiem Piotrem, a potem spędzałem białe noce na świeżym powietrzu, rozmawiając i ciocia dzieląc się ze mną swoją mądrością. Moja ciocia zadbała również o to, żebym podczas pobytu w Szwecji miała przyjaciółkę w moim wieku i namówiła swojego przystojnego młodego najemcę, aby oprowadził mnie po Sztokholmie. 🤣
Pamiętam, kiedy przyjechała na mój ślub w Utah w 2006 r., a potem odwiedziła mnie ponownie (ale była to głównie wizyta mojego zmarłego wujka, jej brata Petera) w Vegas w 2011 r. Pamiętam, jak odwiedziłem ją w Szwecji około siedem lat temu , spacerowanie po Sztokholmie w ciemności i zimnie (przyjechałem zimą), wspólne picie kawy i deserów w kawiarniach oraz mnóstwo pogawędek. I mały rejs do Estonii, kiedy poznałem na statku kilku szwedzkich przyjaciół i spotkałem się z nimi towarzysko, moja ciocia przyszła do ich domku i krzyczała na mnie, że jest już prawie północ i że nie powinienem teraz iść spać ? Miałem 40 lat i byłem na rzadkich wakacjach bez dzieci...🤣. A naszą największą przygodą był wyjazd do lodowego hotelu w kręgu podbiegunowym i nocleg, ale rano dowiedziałam się, że ciocia obudziła się w środku nocy i poszła do sąsiedniego hotelu, który nie był zrobiona ze śniegu i lodu i dająca znać, że spała tam, na kanapie w hotelowym lobby 🤣.
Pamiętam, że moja ciocia zawsze dbała o to, aby wyglądać świetnie, gdziekolwiek się pojawiła. Nauczyła mnie dbać o siebie i być dumnym z tego, kim się jest. Była pewna siebie, mądra, świadoma swoich działań i cieszyła się życiem. Jestem wdzięczny, że pokazała mi (i nauczyła) te cechy. I jestem bardzo wdzięczny, że spędziłem z nią trochę czasu na ziemi. Zawsze będę nosić w sercu wspomnienia mojej cioci.

I remember my aunt when she visited from Sweden and brought me some good chocolates and pencils and other trinkets. I remember driving from Sulkowice to Gdansk around 1994 and taking a ferry across Baltic Sea to Sweden along with uncle Piotr, then spending white nights outside chatting and my aunt sharing her wisdom with me. My aunt also made sure that I would have a friend my own age while I was in Sweden and talked her handsome young tenant to show me around Stockholm. 🤣
I remember when she came to my wedding in Utah in 2006, then came again to visit me (but the visit was mostly for my late uncle, her brother, Peter) in Vegas in 2011. I remember visiting her in Sweden about seven years ago, walking around Stockholm in the dark and cold (I came in winter), having coffee and desserts in cafés together and lots of chats. And taking a little cruise to Estonia, and when I made a couple Swedish friends on the boat and socialized with them, my aunt coming to their cabin and scolding me that it's almost midnight, and I shouldn't I be heading to sleep around now? I was 40 years old and on a rare vacation without my kids...🤣. And our greatest adventure was going to the ice hotel in the artic circle, and spending the night, but in the morning I found out my aunt woke up in the middle of the night and walked across to the hotel next-door, which was not made out of snow and ice, and letting me know she slept there, on the couch in the hotel lobby 🤣.
I remember my aunt always making sure she looked great wherever she went. She taught me to take care of yourself and be proud of who you are. She was confident, wise, was deliberate with her actions and enjoyed life. I am grateful that she has showed (and taught) me these qualities. And I am very thankful to have spent some time on earth with her. I will always hold memories of my aunt in my heart.

Jag minns min moster när hon var på besök från Sverige och tog med mig några goda choklad och pennor och andra prydnadssaker. Jag minns att jag körde från Sulkowice till Gdansk runt 1994 och tog en färja över Östersjön till Sverige tillsammans med farbror Piotr, för att sedan spendera vita nätter ute och prata och min moster delade med sig av sin visdom till mig. Min moster såg också till att jag skulle ha en kompis i min egen ålder när jag var i Sverige och pratade med hennes snygga unga hyresgäst att visa mig runt i Stockholm. 🤣
Jag minns när hon kom till mitt bröllop i Utah 2006, och sedan kom igen för att besöka mig (men besöket var mest för min bortgångne farbror, hennes bror, Peter) i Vegas 2011. Jag minns att jag besökte henne i Sverige för ungefär sju år sedan , gå runt i Stockholm i mörker och kyla (jag kom på vintern), fika och desserter på kaféer tillsammans och massa pratstunder. Och tog en liten kryssning till Estland, och när jag fick ett par svenska vänner på båten och umgicks med dem, kom min moster till deras stuga och skällde ut mig att det snart är midnatt, och jag borde inte gå och sova nu. ? Jag var 40 år och på en sällsynt semester utan mina barn...🤣. Och vårt största äventyr var att åka till ishotellet i polcirkeln och tillbringa natten, men på morgonen fick jag reda på att min moster vaknade mitt i natten och gick över till hotellet bredvid, vilket inte var gjord av snö och is, och berättade att hon sov där, i soffan i hotellets lobby 🤣.
Jag minns att min moster alltid såg till att hon såg bra ut vart hon än gick. Hon lärde mig att ta hand om dig själv och vara stolt över den du är. Hon var säker, klok, var medveten med sina handlingar och njöt av livet. Jag är tacksam för att hon har visat (och lärt) mig dessa egenskaper. Och jag är väldigt tacksam över att ha tillbringat lite tid på jorden med henne. Jag kommer alltid att ha minnen av min moster i mitt hjärta.

Anna (Skorut) Sinden

Gilla Dela Anmäl

Kära Irena,
Du var en mycket stor del av min uppväxt. Ni var som en andra familj, och jag kände mig alltid välkommen hos er.
Du gav mig alltid mycket uppmuntran och berõm, och om man behövde goda råd fanns du till hands.
En urstark kvinna, du kommer att vara saknad❤️

Liz

Gilla Dela Anmäl

Najwspanialsze chwile spędzone z moją kochaną siostrą Ireną to lata dziecięce. Była piękną dziewczynką zawsze radosną i uśmiechnięta. Była pupilka taty. Była bardzo ambitna zawsze chciała być najlepsza. To dopingowało nas rodzeństwo do dorównywania jej tak aby osiągać to co ona osiągała. Była troskliwą żoną i mamą opiekując się szczególnie Chorym Jacusiem a pamiętam jak szczęśliwi byli z Piotrem gdy urodziła śliczną i zdrową Renatke.
Pokonałaś wiele trudów w swoim życiu osiągnęłaś więcej niż jak sądzę oczekiwałaś.
Bóg zabrał cię do Raju będzie nam ciebie bardzo bardzo brakowało.
ŻUJ W POKOJU WIECZNYM AMEN

Jan Skorut

Gilla Dela Anmäl

Piękna, mądra kobieta, pełna energii i uśmiechu. My wynajmowaliśmy mały domek od Pani Irenki i bardzo lubiliśmy wspólne spotkania przy kawie. Kochała życie 💜
Spoczywaj w pokoju 🌹

Justyna Ociepa

Gilla Dela Anmäl

Spotkania,rozmowy,Twoje opowieści są niezapomnianymi wspomnieniami, przypominającymi jak wspaniałą osobą byłaś ciociu Irenko .🥺🩷

Andrzej

Gilla Dela Anmäl